Vandaag moest ons visum worden verlengd in het Mugamma, een monsterlijke betonnen moloch met veel loketten, krioelende mensen en onnavolgbare procedures. De smalle gangen waren overgenomen door slimme ondernemers die er een koffiehuis van gemaakt hadden. Met het gebed werden tapijtjes uitgerold voor de wachtenden. En dan weer lekker voordringen met zijn allen, want in de rij staan is niet voor Egyptenaren. Ik zag ook nog een varend reclamebord op de Nijl.