In Kaïro heeft de mens het modernisme overwonnen. Ik was vandaag in een betonnen hoogbouwproject uit de jaren 60. De stijl was extremer dan ik in Europa gewend ben. Sommige gebouwen leken net sculpturen. Het beton was zwart aangeslagen door de luchtvervuiling. Maar waar in Europa deze wijken vaak het slachtoffer worden van criminaliteit en ghettovorming, zijn ze hier opgenomen in het grote levende organisme van de stad. Het straatbeeld is niet anders dan elders: mensen die op houtvuurtjes mais grillen, mensen die op gasbrandertjes thee zetten. Welke monsterlijke gebouwen je ook neerzet, Kaïro blijft onverstoorbaar zichzelf.