De stad slokt me op. Ingesponnen tussen de winkeltjes, de automonteurs, de ahwa’s, de makwagi, de bawwèb en iedereen die me kent en groet. Als mijn vlucht niet al geboekt was, zou ik hier verdwijnen tussen het zwart van de straat en het bruin van de muren. Opgaan in de dieselwolken en het langs mijn hand suizende verkeer terwijl ik met ogen dicht ik de weg oversteek. Wegzakken in het samengepakte vlees in de metrowagon. Eindeloos lopen, de putten, stenen en het vuil ontwijkend. Totdat iedereen thuis mij vergeten is. De felle halogeenverlichting verblind me. Ik koop Luxor bier, ik ben moe. Ik heb het verdiend.