Category: kaïrolog

Victoria heeft vandaag een lolly in haar mond gehad. Ze vond het erg lekker. Het was niet echt de bedoeling. Ze kreeg hem van een klant bij de kruidenier. Voor ik het wist had hij de lolly uitgepakt en aan haar gegeven. Toen durfde ik het ding niet meer uit haar mond te rukken. Het leek me onbeleefd en ik was bang dat ze ging huilen en de Egyptenaren me een nare vader zouden vinden. Buiten heb ik de lolly van haar ontfutseld en onder een geparkeerde auto gegooid. Victoria heeft van de verboden vruchten gegeten. Ik hoop dat ze nu haar groentehapje nog lust. De Lost & Found was gisteren een groot succes. Ze moesten mensen weigeren omdat de vloer van de bibliotheek van Townhouse het dreigde te begeven.

Een van de dingen waar ik me het meest op verheugde voor ik hier naar toe kwam was een zandstorm. Die zouden regelmatig de stad bedekken onder een dikke laag zand, waarna iedereen met een schep zijn voordeur zou moeten uitgraven. Ik had een onheilspellende foto gezien van Jan Rothuizen van een donkere bloedrode lucht. Toch sinds ik hier ben, heb ik nog steeds geen zandstorm gezien. Misschien krijgen we er eentje op de dag van vertrek. Kunnen we nog een dagje langer blijven.

Een ahwa, een koffiehuis, is de straat. Ze serveren koffie, thee, limonade en sheesha. Er is een terrasje, maar als je ergens anders wilt zitten, zetten ze een paar stoelen en een klein metalen tafeltje voor je neer. Ook komen ze de huizen in. Niemand heeft dus een koffiezetapparaat nodig. De jongen die in ons atelier de koffie brengt loopt van ’s ochtens vroeg tot ’s avonds laat. Hij gaat donderdag trouwen in Opper-Egypte. Het meisje blijft daar na de bruiloft want zijn werk is hier. Er wordt gespeculeert hij met zijn nicht gaat trouwen, dat is doodnormaal. Op de foto die hij van haar heeft lijkt ze in ieder geval niet op hem.

Onze Bulgaarse babysit studeert Grieks en Latijn in het Arabisch aan de Universiteit van Kaïro. Ze is streng en veeleisend. Zo is het haar gelukt om Victoria nee te leren in het Bulgaars. Als Victoria iets doet wat niet mag, bijvoorbeeld de gang inkruipen of met haar handjes aan het stopcontact friemelen, roept ze né. Victoria stopt meteen en kijkt vragend achterom. Met een beetje aanmoediging komt ze naar je toe gekropen.

Soms als ik ’s ochtends in mijn bed lig meen ik in het razen van het verkeer, het ruisen van de wind te herkennen. Ik stel me voor dat het buiten stormt en de lucht donker en grijs is. Dan doe ik de luiken open: een blauwe lucht, iedere dag weer. Regen heb ik al maanden niet gezien. Op 15 december vliegen we naar Nederland terug. We hebben er nog niet zo’n zin in. We worden overvallen door vlagen melancholie. We missen Kaïro nu al. Ik maak nog snel lijstjes met wat ik nog wil doen. En zondagavond Lost & Found in de Townhouse

Elke Nederlander die meer wil zien van Egypte dan piramides en de binnenkant een vijf sterren hotel leest Een goede man slaat soms zijn vrouw van Joris Luyendijk. Luyendijk woonde een jaar in Kaïro, hij probeerde als Hollander te integreren in de Egyptische cultuur. Ik heb behoorlijk wat boeken gelezen voor vertrek, maar ik had steeds geen zin om Luyendijks’ boek te lezen. Julia heeft het wel gelezen. Ik vreesde dat de bril van Luyendijk mijn eerste ervaringen teveel zou kleuren. Later werd deze angst bevestigd doordat de Nederlanders die we ontmoeten opvallend vaak refereerden naar het boek om hun ervaringen te duiden. Nu ik nog tweëenhalve week te gaan heb, ben ik toch begonnen met lezen. Het eerste hoofdstuk is meteen al verhelderend. Misschien had ik er toch eerder aan moeten beginnen.

Ken je het SIRE spotje over Nederlanders die een ‘te kort lontje’ hebben? Het zou uit het Kaïreense leven gegegrepen kunnen zijn. Ik zag een bus die een auto aangereden had. Het ongeluk blokkeert de weg. De automobilist springt uit zijn auto en trekt de chauffeur uit de bus. De bestuurder van de auto die niet verder kan, mengt zich in de discussie. Nu stappen er passagiers uit de bus en keren zich tegen de aangereden automobilist. Drie verkeersagenten proberen de aangereden automobilist aan te sporen zijn auto verplaatsen. Voor hij in zijn auto kan stappen, zijn ook mensen die in de file staan achter hun stuur vandaan gekropen. Zo’n dertig man staan druk met hun armen te gebaren en tegen elkaar te schreeuwen. De aangereden automobilist zet zijn auto iets naar voren. Met gierende banden zet de file zich in beweging. De mensen schelden vanuit hun autoraampje naar de ruziemakers.

Victoria eet nu een dikke maand vast voedsel. Haar lievelingseten is mango. Gekookte worteltjes vindt ze vies. Banaan, sinaasappel en brood zijn oké, gekookte aardappel en appel twijfelachtig. Komkommer krijgt ze in restaurant Estoril van de ober. Homemade bananacake glijdt er zo in. En water drinken uit een beker doet ze alsof ze nooit anders gedaan heeft. Onlangs heeft ze ontdekt dat ze haar mondje kan dichthouden als er een lepel aankomt. Zeker als er gekookte worteltjes op het menu staan. We hebben net gelezen over de methode van Rapley. Mag ze haar eigen eten vasthouden. Dat gaan we uitproberen. Het geeft ook minder troep.

Meestal kom je erachter dat de kaart die je in Nederland hebt gekocht verouderd is. Maar de kaart die ik van Kaïro heb is té recent. Er staat een metrolijn op die helemaal niet bestaat. In het begin gaf dat een hoop verwarring en vruchteloos gezoek. Pas als je de kleine lettertjes aan de rand van de kaart leest, blijkt dat het gaat om de geplande lijn 3. De eerste schep is nog niet eens de grond in. Iedereen die de kaart ziet, vraagt meteen waar ik hem gekocht heb. Deze heeft niemand ooit gezien. Mijn kaart is uit 2002 en gemaakt in Vancouver, Canada.

Deze foto is op El Gezira gemaakt, een eiland in de Nijl. De Gezira Sporting Club, een voormalige paleistuin, is de enige open groene ruimte in de stad. Het Nijldal is helemaal volgebouwd. De middeleeuwse stad lag aan de rand van de woestijn. De oostelijke oever is begin vorige eeuw bebouwd en de westelijke oever in de jaren zestig. In de omringende woestijn werd tot voor kort niet gebouwd. In de woestijn wonen Arabische stammen en Bedouinen. De échte Egyptenaar wil alleen tussen het weelderige groen van het Nijldal wonen.